Kapitan Adam Mierosławski lub „kapitan Adam”, jak go zwano na Oceanie Indyjskim, powstaniec, rewolucjonista i Wielki Żeglarz oraz brat znanego w Europie Ludwika Mierosławskiego, przywódcy niezliczonych wolnościowych rebelii. W trakcie swojego krótkiego, ale jakże burzliwego i ciekawego życia zapracował na reputację odważnego Wilka Morskiego i łowcy przygód.
Adam Mierosławski urodził się w 1815r. w Strykowie niedaleko Łodzi. Jego ojciec, Adam Kasper, był od 1806r. oficerem wojska polskiego w armii napoleońskiej. W 1811r. we Francji wziął ślub z Adelajdą de Notte de Vaupleux, przyszłą matką Adama (zmarła w 1830r. przed wybuchem Powstania Listopadowego). W 1814r. urodził się starszy brat Adama, Ludwik znany w całej Europie rewolucjonista (łącznie Mierosławscy mieli 8 dzieci: trzech synów i pięć córek).
Po wybuchu Powstania Listopadowego Ludwik, który uczestniczył w zdobyciu Arsenału, jak i ojciec braci, pułkownik Adam Kasper, przystąpili do walki z Rosjanami. Ich śladem poszedł Adam, który wstąpił do artylerii polskiej, gdzie dosłużył się stopnia podoficera i otrzymał Srebrny Krzyż Virtuti Militari. Podczas obrony Warszawy, 6 września 1831r., Adam walczył pod komendą generała Józefa Sowińskiego na szańcach Woli. Ranny w nogę dostał się do niewoli, z której szybko uciekł i przedostał się za granicą. Przez Prusy udał się na emigrację do Francji, gdzie przebywał już jego ojciec (zmarł tam w 1837r.) i starszy brat, Ludwik.
Adam Mierosławski zamieszkał w Strasburgu, ale już w 1832r. udał się do Nantes, gdzie po kilku miesiącach starań udało mu się spełnić jego marzenie i zaciągnąć się w charakterze chłopca okrętowego na jeden z mniejszych statków handlowych. Miał wówczas 17 lat (i posługiwał się aktem urodzenia starszego brata)
Adam Mierosławski, fotografia Józefa Feliksa Zielińskiego, 1849 r. Paryż
Pierwsza podróż morska Mierosławskiego odbyła się w bardzo ciężkich warunkach z Nantes na francuską wyspę Bourbon (obecnie Reunion) znajdującą się ok. 700 km na wschód od Madagaskaru. Po powrocie udało się mu się zaciągnąć, już na stanowisku młodszego marynarza, na większy statek handlowy udający się do Sumatry po pieprz. Podróż w jedną stronę trwała pięć miesięcy. W drodze powrotnej statek został zaatakowany przez korsarzy, których udało się odeprzeć, ale większość załogi chorowała na żółtą febrę.
Pod koniec 1835r. Mierosławski popłynął na francuskim okręcie “Algésiras” do Ameryki Południowej, a następnie już jako oficer pracował na statku handlowym “Courier de Bourbon”, pływając do Indii. Po uzyskaniu dyplomu szypra otrzymał statek od pewnego przedsiębiorcy okrętowego, obierając za swój port macierzysty Saint Denis na wyspie Bourbon. Załoga, którą dowodził, stanowiła wielonarodową zbieraninę.
W 1839r. Mierosławski powrócił do Europy, gdzie odwiedził brata Ludwika w Paryżu a w 1839r. w Nantes zdał egzamin na Kapitana Żeglugi Wielkiej. Kontynuował pływanie na francuskich statkach po Oceanie Indyjskim. W marcu 1841r. w Kapsztadzie Polak zakupił mały szkuner “Le Cygne de Granville”, który odremontował i rozpoczął pływanie na własny rachunek. Przez kolejne lata kapitan Adam pływał po morzach i oceanach, transportował towary, handlował bronią z Hindusami oraz piratami, zdobył bogactwo dzięki skarbom morza, łowił wieloryby i foki a także poławiał perły.
W czerwcu 1843r. Mirosławki zaproponował gubernatorowi wyspy Bourbon, którym wówczas był Charles Léon Joseph Bazoche, zajęcie wysp Świętego Pawła i Nowy Amsterdam dla Francji i założenie tam placówki rybackiej (wyspy znajdujące się w południowej części Oceanu Indyjskiego, mniej więcej w połowie drogi między Przylądkiem Dobrej Nadziei a Australią). 1 lipca na wyspy dotarła ekspedycja na pokładzie statku” L’Olympe” kapitana Martina Dupeyrata, w której uczestniczyło, poza Mierosławskim, kilkudziesięciu rybaków i oddział piechoty. Polak w nagrodę otrzymał obie wyspy od gubernatora Bazoche na własność. W tym samym roku Mierosławski ożenił się z Rozalią Cayeux, córką francuskiego osadnika z Saint Denis. Niestety kobieta zmarła miesiąc po ślubie.
Gdy Mierosławski dowiedział się w 1848r. o wybuchu Wiosny Ludów i rewolucyjnej działalności brata Ludwika, sprzedał swe prawa do wysp za 20 tysięcy franków, spieniężył także dobytek wraz ze statkiem i czym prędzej przybył do Europy. Bez Polaka i wsparcia francuskiego działalność rybacka na Wyspie Świętego Pawła przetrwała tylko do 1853r.
Kapitan Mierosławski tworzył flotę republikańskiej Sycylii, walczył w Niemczech, próbował zorganizować w Nantes przerzut sił do Dalmacji, aby pomóc powstańcom węgierskim.
Po zdławieniu rewolucyjnych nastrojów Wiosny Ludów w Europie Ludwik pozostał we Francji, natomiast Adam powrócił na Ocean Indyjski. W Saint Denis za resztę oszczędności kupił w 1850r. mały dwumasztowiec i nazwał go “Moja Polska”. Nie cieszył się nim jednak zbyt długo, podczas ratowania zaskoczonych burzą rybaków jego statek rozbił się o skały, a Mierosławski ledwie uszedł z życiem. Po stracie “Mojej Polski” przez jakiś czas był kapitanem na angielskim statku handlowym “Bright Planet”.
Później na Île-de-France założył spółkę na budowę nowego statku, którego był współwłaścicielem i kapitanem. Na pokładzie “Le Pilote” z czteroosobową załogą i 12-tonowym ładunkiem popłynął do zachodniej Australii. Był to ostatni rejs Polaka. W drodze powrotnej miał zachorować na anginę i umarł na pokładzie w maju 1851r. Ciało zgodnie z marynarskim zwyczajem zaszyto w płótno żeglarskie i po obciążeniu opuszczono je do wody. Według badanej bez rezultatu drugiej wersji Mierosławski miał zostać zabity przez własną załogę, czego jednak nigdy nie udowodniono.